Wandeling door de City of London met de Tower en St Paul’s

Hoe is Londen ontstaan?

Het is moeilijk voor te stellen dat deze stad die met haar buitenwijken bijna 9 miljoen inwoners heeft, ooit een kleine handelsnederzetting was. Gesticht door de Romeinen in het jaar 47. Als Londinium.

Het werd al snel met de grond gelijk gemaakt door de beruchte Keltische krijgster Bouddica. Daarna groeide de stad al snel uit tot een grote stad in het Romeinse Rijk. Toen al was er een brug over de Thames. En was er al sprake van een noordelijk en zuidelijk deel.

Het einde van het Romeinse Rijk zorgde ook voor het verval van Londen. De Angelsaksische koningen namen het stokje langzamerhand over van de Romeinen. Dat waren echter lang niet altijd de koningen die rondom Londen actief waren. Winchester was eigenlijk meer de hoofdstad in die tijd.

Londinium werd Lundenvic. Maar pas eind 7e eeuw was het qua grootte weer terug op het oude, Romeinse niveau. Hoewel de stad zich wat meer naar het westen ontwikkelde, dan tijdens het Romeinse Rijk. Rondom Saint-Martin-in-the-Fields bij het huidige Trafalgar Square.

Londen was in die tijd met haar ligging aan de Thames een makkelijke prooi voor de Vikingen. Die eeuwen lang de stad terroriseerden.

Normandiërs

De Vikingen werden definitief verjaagd in de 9e eeuw. En vanaf toen bloeide Londen pas echt weer op. Hoewel de opbouw zich weer meer naar het oosten concentreerde. Binnen de muren van het oude Londinium.

In de 11e eeuw was het de belangrijkste stad van Engeland. Met een kerk die één van de grootste van Europa was: Westminster Abbey.

Willem de Veroveraar wilde in 11e eeuw Londen niet met de grond gelijk maken. zoals hij dat met veel andere gebieden en steden wel deed. Dat zorgde ervoor dat de stad ook in dit geval niet weer in verval kwam. Het werd daarom juist al snel de hoofdstad van het door de Normandiërs veroverde gebied.

Willem liet ook een onneembare burcht bouwen: de Tower of London. Ook met het Palace of Westminster werd eind deze eeuw begonnen.

En zo spreidde Londen zich uit van de City of London tot de City of Westminster. Allebei met hun eigen functie. De eerste focuste zich op de handel. De laatste op de politiek. Het waren feitelijk van elkaar gescheiden steden.

De zwarte en oranje dood

In de eeuwen daarna groeide de stad in belang. Het wist zich steeds meer in een onafhankelijke positie te manoeuvreren. Ongeacht welke koningen van welke richting aan de macht waren. Het bleef meestal neutraal in alle conflicten. Koningen moesten zelfs specifiek toegang vragen om de City of London binnen te komen.

Met het in zicht komen van de nieuwe wereld, ontwikkelde Londen zich tot de belangrijkste haven om handel met die wereld te drijven. Het groeide daardoor in de 16e eeuw onstuimig van 50.000 tot 225.000.

Dat maakte Londen ook tot het ideale handelscentrum. De London Exchange ontstond al in de 16e eeuw. En in de 18e eeuw nam Londen de leidende positie in de wereldhandel van Amsterdam over.

De 17e eeuw was een rampzalige eeuw voor Londen. Met kort na elkaar een grote pestepidemie en de beruchte brand van 1666. 100.000 inwoners gingen dood door de pest. En daar kwamen nog tienduizenden bij door de brand. Ook de ‘oude’ St Pauls Cathedral werd vernietigd. Die door Christopher Wren mocht worden opgebouwd. Daarover straks meer!

Voeg daar ook nog de Tweede Engels-Nederlandse oorlog en de burgeroorlog met de switch tussen koninkrijk en Protectoraat en weer terug aan toe en je hebt een cocktail van gedoe en weinig vooruitgang.

Grote welvaart

Londen vaart vervolgens mee op de groeiende welvaart van het Britse Rijk. De 18e en 19e eeuw waren daarom voor Londen in het algemeen uitstekende tijden. Tenminste zo lang je geld had.

In de 18e eeuw ontwikkelde de stad zich buiten de toen bestaande grenzen. Met Mayfair in het noorden. De Port of London in het oosten. Meerdere bruggen zorgden bovendien voor de ontwikkeling van South Bank.

In de 19e eeuw groeide het andermaal onstuimig door de Industriële Revolutie en de urbanisatie-golf die dat als gevolg had. Londen werd daardoor voor velen een slecht-leefbare stad.

Battle of Britain

Londen had flink te leiden tijdens de Battle of Britain in de Tweede Wereldoorlog. Die littekens zijn vandaag de dag nog goed te zien.

Delen van voorheen symmetrische pleinen bestaan deels uit moderne gebouwen. Hele straten zijn herbouwd in een moderne stijl met hier en daar wat oude gebouwen. De middeleeuwen zie je in Londen bijna nergens terug. Eigenlijk alleen rondom de Tower.

De bevolking daalt naar de oorlogen met bijna twee miljoen. Van 8,6 tot 6,8 miljoen. Industrie verdwijnt uit de stad en wordt opgevuld of herbouwd met zakelijke districten als Canary Wharf. Pas in de moderne tijd kom het aantal inwoners weer op het niveau van voor de oorlog.

De kerken van Christopher Wren

Het is vandaag een stralende dag. We hoeven wat minder kleren aan. In de metro bij Oxford Circus is het verschil niet te merken. Want wat kan het warm zijn in die metro! Of het buiten nou boven of onder nul is.

Je ziet op Insta en TikTok veel memes voorbij komen over mensen die helemaal ingepakt voor de winter een metrostation inlopen, om vervolgens (bijna) alles uit te trekken in de metro zelf. En nu snap ik waarom!

We nemen dit keer de Central Line naar station Bank. Op Bank zijn overblijfselen gevonden van een Romeinse tempel. Die een paar honderd meter verderop zijn ondergebracht en tentoongesteld in het gebouw van Bloomberg.

Wij lopen Walbrook in op onze wandeling door de City of London. En ook die naam verwijst naar vroeger. Wal Brook. Het riviertje dat vanaf de stadsmuur naar de Thames liep. Onder onze voeten zit heel diep de historie van deze stad. Van Londinium.

St Stephen Walbrook

Wij zijn hier echter voor de wat verderop gelegen St Stephen Walbrook. Eén van de 51 kerken die Christopher Wren bouwde, verbouwde of vernieuwde. Nadat er heel veel verwoest waren in de Great Fire van 1666. Die een groot deel van Londen plat legde.

Dat gebeurde in een tijd die we op ‘het continent’ aanduiden als Barok. Waarbij deze beweging nooit op dezelfde manier voeten aan de grond heeft gekregen op Engelse bodem.

St Stephen is een wat onooglijke kerk aan de buitenkant. En een klein wonder aan de binnenkant. Voor de Great Fire stond hier een middeleeuwse kerk. En de verwachting is dat het destijds bovenop de al genoemde Romeinse tempel is gebouwd. Die een flinke afmeting had.

Net als St Paul’s heeft de kerk in het midden een ronde koepel. In tegenstelling tot St Paul’s staat de koepel hier op 8 bogen. Die vervolgens rusten op pilaren die in een vierkant staan opgesteld. Het zijn allemaal barokke vormen die zonder de barokke tierelantijnen zijn uitgevoerd. Dat geeft het geheel een ‘cleane’ indruk. Wit en zuiver. Zonder klinisch te zijn.

De koepel is een voorproefje van het grote werk dat ons vanmiddag te wachten staat…

Vergeten riviertjes

Weer buiten lopen we verder naar het zuiden. De stad is hier een heerlijke mengelmoes van oud en nieuw. Je voelt hier in de City of London (zoals dit stadsdeel officieel heet) de hardslag van de stad op z’n best.

Wat verderop komen we op onze wandeling door de City of London langs het kunstwerk dat Iglesias hier heeft mogen maken. Ter ere van alle rivieren die hier ondergronds door Londen lopen. En die vroeger vers water naar de andere kant van de stad brachten. Onder andere die Walbrook dus.

St Mary Aldermary

Daar tegenover zien we de toren van St Mary Aldermary. Nog één van de kerken van de hand van Wren.

Dit is de enige van Wren met aan de binnenkant (neo-)gotische elementen. Zogenaamde fan faultings zoals we die zagen in de Lady’s Chapel van Westminster Abbey. Maar ook in King’s College Chapel in Cambridge en Gloucester Cathedral.

In dit geval aan elkaar verbonden door gebeeldhouwde cirkels. En ook hier in zuiver wit uitgevoerd.

Net als in de Lady’s Chapel ondersteunen de fan vaultings een afgeplat plafond. Die ondersteunt wordt door ronde bogen. Het is van een subtiliteit die we van de continentale barok eigenlijk niet kennen.

De kerk is verder ook traditioneel vorm gegeven als een schip met twee zijbeuken. Waarvan de wanden zijn opgebouwd uit romaanse bogen. Met in het schip zelf een enkele rij vensters in romaanse stijl.

Dit alles maakt dat het zogenaamde Gothic Revival is. Waar we deze week al heel wat van hebben gezien. Onder andere bij het Palace of Westminster en de Royal Courts of Justice.

Heden en toekomst

De kerk is nu in gebruik als pleisterplaats voor de werkenden die hier dagelijks voorbij komen. Vandaar ook dat er een café is gevestigd in de achterkant van het schip. Een leuke plek om even te zitten.

Wij lopen verder naar metrostation Cannon Street. Het kan misschien aan de zon liggen: de stad geeft hier een heerlijke vibe af. Van oud en nieuw. En van heden en toekomst.

Op Cannon Street pakken we de District en Circle line naar station Tower Hill.

London Wall

Weer boven de grond valt ons als eerste het wat lompe silhouette van de oude stadsmuur van Londen op. Waarvan hier nog een restant boven de grond staat.

De muur liep vroeger vanuit hier in een rechte hoek met aan de bovenkant een boog langs alle poorten. Van de Tower naar Aldgate, Bishopsgate, Moorgate, Cripplegate, Aldersgate, Newgate en Ludgate. Om vervolgens aan de kant van de Thames ook diverse waterpoorten te hebben.

Al deze namen zijn nu nog als straatnamen in het beeld van Londen aanwezig. Waarbij de noordelijke lijn parallel loopt met de straat die toepasselijk London Wall heet.

De Palace of Westminster en de gelijknamige Abbey stonden dus nadrukkelijk buiten de oude, middeleeuwse stad. En vormden een apart geheel. Evenals de direct naast de westelijke muren gelegen Inn’s of Court.

In de Romeinse tijd stond in het noordwesten een soort kazerne voor het leger. In de middeleeuwen werd door Willem de Veroveraar juist in het zuidoosten de belangrijkste militaire plek opgetrokken met de Tower of Londen.

Daar wordt onze blik nu ook direct naartoe getrokken. De contouren van deze oude en machtige burcht worden naar het zuiden zichtbaar.

Tower of London

Onze wandeling door de City of London gaat nu echt beginnen.

We lopen naar de ingang van de burcht toe. Waarvoor een groot plein ligt. De burcht is een enorm ding met flink wat verdedigende linies er omheen.

Door de eerste poort lopen we eerst met een brug over een groen grasveld heen. Dat was vroeger de slotgracht. Want de Tower was ooit helemaal omsloten door het water van de Thames.

Verdedigingsringen

Vervolgens komen we in de eerste verdedigingsring. Waar rechts het oude paleis van Edward I ligt. Waar we later nog terugkomen. Links is de ingang door de volgende verdedigingsring heen.

Via die poort lopen we de gigantische binnenplaats op. Waar in het midden de zogenaamde White Tower staat. Het eigenlijke kasteel. Dat feitelijk onneembaar was. Het is de naamgever van de burcht.

Willem de Veroveraar

Net als zoveel kastelen in Engeland, is ook de Tower rondom 1066 gebouwd. En wel op bevel van William the Conqueror. Daarmee is het vergelijkbaar met andere zogenaamde Motte & Bailey-kastelen. Waaronder het beroemde Windsor Castle (via de link kom je bij mijn reisplan voor Zuid-Devon en Zuid-Cornwall waar een ongepubliceerde blog over Windsor Castle in staat). En ook Arundel Castle.

Traditioneel heeft dat type kasteel een verhoging met daarop een versterkte toren. Met daar omheen verdedigingsmuren en een gracht.

Die versterkte toren is met de White Tower in het geval van de Tower al flink uit de kluiten gewassen. En is al een kasteel op zich.

Inner en Outer Ward

De burcht had oorspronkelijk aan de zuidkant een verdedigingsmuur. Deze werd later uitgebreid naar het noorden door Richard I (ook wel Leeuwenhart genoemd, vanwege zijn moed in de kruistochten, hoewel Coeur de Lion nog wat mooier klinkt…). Op deze manier ontstond de zogenaamde Inner Ward.

Daarmee kwam ook de kapel voor St Peter ad Vincula binnen de muren van het kasteel te staan.

Edward I voegde vervolgens eind 13e eeuw de Outer Ward toe. De buitenste verdedigingslinie. Een gigantische omlijsting van de Inner Ward met tussen de muren van de Inner en Outer Ward in een smalle strook.

Daarin is ook de toegang tot de Thames gemaakt. Een soort poort die ook wel de Traitor’s Gate heet. Omdat via die kant de criminelen binnen kwamen. Oorspronkelijk was het bedoeld als een ‘grand entrance’ voor de koning.

Oud en nieuw

Wat op de Inner Ward meteen opvalt, is hoe prachtig The Tower hier ligt. Naar de meeste kanten is het perspectief van het oude Londen op de voorgrond met het nieuwe op de achtergrond.

Crown Jewels

Wij lopen eerst naar de Waterloo Block toe. Dat gebouw is hier in de 19e eeuw neergezet. In de Gothic Revival-stijl. Die bijna naadloos aansluit op de stijl van de The White Tower. Het was oorspronkelijk in gebruik als barakken.

Het kan hier flink druk zijn. Want in dit gebouw liggen de kroonjuwelen van het Verenigd Koninkrijk. Blijkbaar zijn we rond 11:00 goed op tijd. En we lopen zo door. Het zal ook schelen dat we hier in februari zijn.

The Crown Jewels zijn indrukwekkend. Grote diamanten en juwelen van over de hele wereld. Inclusief een bijzonder verfijnde uitleg er over. Erg leuk om te zien!

The White Tower

Voordat we de gigantische donjon van de Tower inlopen, pakken we eerst even een kop koffie bij het café dat daar links van ligt. Vanaf het Waterloo Block gezien.

Daarna lopen we de White Tower in. Dat is een leuk bezichtiging! Je krijgt in dit gebouw veel informatie over het ontstaan en de ontwikkeling van de Tower. En verder is er van alles te zien. Van wapens, kostuums en een draak voor de kleine kinderen.

St John’s Chapel

Een ander mooi onderdeel van de White Tower is de oude, Romaanse kapel gewijd aan St John. Die ook direct gebouwd is in de 11e eeuw. Veel ouder kom je ze niet veel tegen!

Raven’s

We lopen de White Tower weer uit en lopen nog even naar die andere kerk. Die aan St Peter is gewijd. Die is wat minder mooi om te zien.

Wel hebben we vanuit deze hoek mooi uitzicht over de Inner Ward.

Vanaf hier lopen we naar het zuiden. Waar de beroemde raven van de Tower meestal zitten. De folklore gaat dat wanneer er geen raven meer in The Tower zijn, het Engelse koningshuis zal ophouden te bestaan.

Edward’s Palace

We lopen vanaf de Inner Ward weer terug naar de Outer Ward. Waar we nog het paleis van Edward I kunnen bekijken. Dat is niet heel spectaculair. Maar geeft wel een mooi inzicht in een paleis uit de 13e eeuw.

Tower Bridge

Vanuit het paleis willen we nog de muur op. Want vanaf deze zuidelijke muur, is er prachtig uitzicht over de Tower Bridge, The Thames en Southbank. Helaas is deze attractie gesloten.

Wij lopen daarom de uitgang uit. Dat brengt ons op deze wandeling door de City of London aan de oevers van de Thames. En met de warme lentezon op ons gezicht, genieten we hier nog wel even van de Tower Bridge.

The Hung, Drawn and Quartered

Het is nu bijna lunchtijd. En daarvoor hebben we een speciale reservering gemaakt. We lopen daarom vanaf het plein voor de Tower richting het westen. En steken Byward Street over.

Daarmee komen we langs de leuke, historische pub ‘The Hung, Drawn and Quartered’. Om toch maar even wat historisch perspectief te bieden met wat hier vroeger zoal in de buurt gebeurde.

Wandeling door de City of London: Sky Garden

We lopen nu midden tussen de hoge gebouwen van de City of London. En daar moeten we ook zijn. En wel bij het gebouw aan Fenchurch Street dat in de volksmond de Walkie-Talkie heet.

Daar zit op de 35e verdieping de Sky Garden. Het hoogste publiek toegankelijke park van Londen. Met daar boven nog een aantal restaurants.

We hebben gereserveerd bij het restaurant Darwin. En dat is handig, want daardoor hoeven we wat minder lang te wachten op de lift beneden in het gebouw. Voor de andere, publiek toegankelijke kant, staat ook hier een lange rij.

Londen aan onze voeten

De lift brengt ons snel en soepel naar boven. Wanneer we uitstappen is direct duidelijk dat dit een schot in de roos is. En dan geen eens zozeer vanwege de tuin die hier is aangelegd.

Het uitzicht is hier adembenemend. We kunnen heel Londen aan onze voeten zien liggen.

Darwin

Nadat we op het balkon uitgebreid van het uitzicht hebben genoten, lopen we richting Darwin op de 36e verdieping. Een mooi aangekleed restaurant. Waar we ook heerlijk lunchen.

Wat jammer dat onze jongste er niet bij kan zijn! Die had dit allemaal ook erg leuk gevonden. Vanzelfsprekend leggen we even contact met de ziekenboeg. Waar het allemaal prima verloopt.

St Paul’s Cathedral

Na de lunch lopen we op ons gemak via Cannon Street naar onze laatste bestemming van deze wandeling door de City of London. En eigenlijk ook van deze stedentrip. Dat is de grote kathedraal van Londen: St Paul’s.

Vreemd

De kathedraal heeft voor mijn gevoel altijd wat vreemd op de hoek van Cannon Street en Ludgate Hill gestaan. Net of er maar net plek voor dit enorme gebouw was. Het zal met de stadsplanning van de afgelopen eeuwen te maken hebben.

Dat betekent dat we er vanaf deze oostkant ook wat gek op aan lopen. En je opeens met een stijve nek omhoog zit te kijken. Naar de gigantische koepel die bovenop deze kerk torst.

Vanaf deze plek kan je naar het zuiden ook de Millenium Bridge zien. Met Tate Modern aan de overkant.

Geschiedenis

Van de vroege geschiedenis van kerken of mogelijk zelfs een Romeinse tempel op deze plaats is weinig bekend. Er zijn in ieder geval geen archeologische resten van gevonden. Het is wel erg aannemelijk dat op dit hoogste punt van de City of London altijd wel een kerk of heiligdom heeft gestaan.

Wat wel zeker is, is dat de Anglo-Saksen hier in de 7e eeuw een eerste kathedraal bouwden. Die door brand verwoest werd. De Normandiërs starten hier in de 11e eeuw ook met de bouw van een kerk gewijd aan Paulus. Deze kwam pas in de 13e eeuw helemaal af. En was daardoor een mengelmoes van romaanse en gotische architectuur.

Great Fire

‘Old St Paul’s’, zoals deze kerk ook wel wordt aangeduid, was een flinke kathedraal. Bijna de grootste van zijn tijd. In tegenstelling tot de meeste kerken uit die gotische tijd, was het plafond van hout gemaakt. En niet van steen.

Uiteindelijk zou dat de kerk in de 17e eeuw ook fataal worden. Tijdens de Great Fire in 1666 brandde de kerk voor een groot deel af. En kreeg uiteindelijk Christopher Wren de opdracht om een nieuw ontwerp te maken.

Het duurde even voordat Wren toestemming kreeg voor zijn ontwerp. En dat ontwerp zelf kende ook vijf verschillende versies. Die vooral verschilden in ontwerp van de koepel. En de lengte en hoogte van het schip. Waarbij het huidige ontwerp een duidelijke nartex heeft als ingang.

Exterieur

De 17e eeuw is de tijd van de barok. Waarin de principes van de renaissance worden doorgezet. Met haar klassieke bouwprincipes en ontwerpen. En waarin er tegelijkertijd ook meer ontwerpvrijheid was.

Aan St Paul’s zie je dat aan de voorkant heel goed. Het heeft de vorm van een Romeinse tempel. Strak symmetrisch vorm gegeven. Duidelijk barokke elementen zijn de torens aan weerszijden. Die ronder van vorm zijn.

Het is allemaal wat minder frivool dan hoe het er in Italië en Frankrijk in deze tijd aan toe gaat. Ik zou bijna willen zeggen: gelukkig…

De koepel doet het meeste denken aan de koepel van de Sint Pieter in Rome. Waarbij Wren heeft gekozen voor een dubbele verdiepingen van kolommen. De eerste en onderste is bovendien opengewerkt.

Interieur

Ook de binnenkant kenmerkt zich door een grote mate van soberheid. Waarin ronde, Romaanse bogen zijn toegepast om het dak van het schip te ondersteunen.

Eénmaal in de viering aan gekomen, op het kruispunt van het schip en de zogenaamde transeptarmen, kunnen we ons vergapen aan de binnenkant van de gigantische koepel.

Koepel

Doordat de eerste verdieping van de koepel is opengewerkt, doet deze ook dienst als lantaarn.

Daar zien we de invloed van de oom van Wren, of beter wat Wren daardoor vermoedelijk heeft gezien. En dat is de bijzondere lantaarn van de kathedraal van Ely. Zijn oom was namelijk bisschop van die kathedraal.

De rest van de koepel geeft het idee van diepte door de trompe-de-l’oeuil-schildering die daarop is aangebracht. Het is in werkelijkheid echter plat en gesloten.

Daarboven heeft Wren een kegelvorm gemaakt van baksteen, om de koepel te kunnen ondersteunen. Waar omheen hij vervolgens een koepel van hout en lood heeft aangebracht.

Koor

Nadat we ons hebben vergaapt aan de koepel, is het nu tijd voor het koor. Dat op de begane grond een typisch, Engelse en warme uitstraling heeft van donker hout met rode lampen.

Verbluffend zijn de gouden mozaïeken die zijn aangebracht in de koepels en boven het koor.

Het goud wordt afgewisseld met blauw. En dat alles geeft het plafond een bijzondere, bijna feeërieke uitstraling.

Crypte

We dalen tenslotte af in de crypte. Om onder de bovenkerk door naar de uitgang te lopen. Daar staan nog allerlei gedenktekenen voor beroemdheden. Onder andere de sarcofaag van Lord Nelson. Die van de Battle of Trafalgar.

Het lijkt net of we op deze manier deze stedentrip naar Londen ook echt rond hebben gemaakt. Met het Trafalgar Square aan het begin van deze midweek op maandag (via de link kom je bij mijn nieuwsbrief daarover terecht). En hier met zijn sarcofaag onder de St Paul’s aan het einde.

Paternoster Square en retour

We komen weer naar buiten en lopen richting Paternoster Square. Om daar bij St Paul’s Station de metro te pakken naar Oxford Circus. Terug naar onze jongste en ons appartement. Om de rest van de dag te genieten van rust.

Dat geeft ons nog een mooi laatste beeld van deze prachtige kerk. En een mooi einde aan deze wandeling door de City of London!

Praktische informatie over de wandeling door de City of London

Deze wandeling door de City of Londen is op twee manieren makkelijk uit te breiden met extra bestemmingen. Let daarbij wel op dat wij met dit programma ongeveer van 10:00 tot 15:00 bezig waren. En wij gaan vrij vlot door gebouwen als de Tower en St Paul’s heen.

Wil je daar meer de tijd voor nemen, dan zou ik er niks achteraan doen of tussenin doen. Of je laat natuurlijk de andere kerken zitten.

Allereerst kan je vanuit St Paul’s de Millenium Bridge over steken naar Tate Modern.

In de tweede plaats kan je in plaats van de metro pakken, ook lopen vanuit St Mary Aldermary naar de Tower en dan langs de Leadenhall Market gaan. Waar onder andere Harry Potter-films zijn opgenomen. En vanuit St Paul’s kan je dan doorlopen naar de Guildhall. Allebei nog belangrijke plaatsen in de geschiedenis van de City of London.

Al deze bestemmingen en de bestemmingen uit deze blog vind je op volgorde waarin ze te lopen zijn terug op de interactieve kaart hieronder.

Daaronder vind je nog meer informatie over al die bestemmingen.

Tower of London

De musea in Londen zijn over het algemeen gratis. Dat is echter met de Tower niet het geval.

Boek ook zeker kaartjes vooruit. Vooral in het hoogseizoen, want dit is een populaire attractie. Doe dat via de site van de Tower of London. Vanzelfsprekend is het altijd handig om vroeg aanwezig te zijn. Zeker om de kroonjuwelen te zien.

Bij de receptie krijg je een kaartje met daarin verschillende routes die je kunt lopen, waarbij je natuurlijk ook de door mij aangegeven route kunt volgen 😀.

Wandeling door de City of London: Sky Garden

De Sky Garden zit dus in de zogenaamde Walkie-Talkie. Boek zoals aangegeven in de blog een tafel bij één van de restaurants voor een lift waar de minst lange rij voor staat. Hieronder vind je daarover nog meer informatie bij Uit eten in de City of London.

Overigens zijn er alternatieven in de City of London met een vergelijkbaar uitzicht. Alleen staat de Walkie-Talkie wel helemaal vooraan, waardoor het uitzicht in ieder geval op dit moment nog ongerept is.

Het beste andere alternatief is The Garden at 120. Dit gebouw zit wat verder naar achteren en je zit ook op een minder hoge verdieping.

St Paul’s Cathedral

Ook St Paul’s is niet gratis in tegenstelling tot de musea. En kost zelfs met 25 pond een flink bedrag per volwassene. Ik vind het zeker de moeite waard. En de rest van jouw tijd in Londen ben je in ieder geval met de musea geen geld kwijt 😀 Tickets bestel je via de link.

Leadenhall Market

Via de link vind je meer informatie over Leadenhall Market. Dit is een overdekte winkelgalerij met ook café’s. Om doorheen te lopen en wat te shoppen. Én de locatie voor Diagon Alley in een aantal van de Harry Potter-films.

Tower Bridge

Vanzelfsprekend is ook de Tower Bridge nog te bezoeken. Je kunt hoog boven de weg en de Thames van de ene toren naar de andere lopen. Spectaculair!

Tate Modern

Tate Modern is dan wel weer gratis! In dit museum is vooral veel hedendaagse kunst te zien.

Guildhall

En als laatste de middeleeuwse Guildhall. Vanwege de Great Fire is het één van de weinige, middeleeuwse gebouwen die nog over is in de City of London.

De Great Hall is een mooie ruimte om te zien. Meer is het ook niet. En check de site ook even voor hoe het zit met guided tours. Wanneer je in de buurt bent, zou ik het zeker even meepakken, anders gewoon laten zitten voor een andere keer.

London Distilleries

Wat als laatste nog een leuke activiteit in de buurt is, is om de Gin-distillery te bezoeken van Whitney Neill. Dat ligt vlakbij St Paul’s aan Fleet Street.

Openbaar vervoer in Londen

In veel grote, Europese steden kan je tegenwoordig goed met de fiets uit de voeten. Dat zou ik in Londen absoluut afraden. Santander Bikes zijn op zich op veel punten op te pikken, maar fietsen in Londen vond ik verre van veilig.

De metro brengt je daarentegen echt overal. Je kunt tegenwoordig contactloos betalen met je bankpas, smartphone of smartwatch. Dan heb je elke keer wel te maken met bankkosten.

Nog beter is het aanschaffen van de Oyster Card. Dit is een soort pinpas, waarop je geld kunt zetten. Daardoor heb je maar eenmalig de bankkosten. Klik op de link voor meer informatie. Handig om de card gewoon een paar weken van tevoren aan te schaffen en op te laten sturen.

Uit eten in de City of London

Allereerst kan je terecht voor koffie of lunch in het restaurant van de Tower of London. Wanneer je deze wandeling in de middag maakt, kan je dan ’s avonds in de Sky Garden uit eten. Wat dan natuurlijk ook weer een mooie ervaring is, wanneer het donker wordt!

Wij hebben in de Sky Garden dus bij Darwin gegeten. Dat was erg lekker en de bediening was top! Je kunt een tafeltje aan het raam boeken voor het beste uitzicht. Dat is niet per se nodig want alle tafels hebben op zich uitzicht, alleen niet naar beneden.

Let op dat kinderen tot 18 jaar na 18:00 wel in het restaurant mogen, maar niet meer in de Sky Garden mogen komen. Die moeten dus gewoon direct op en neer met de lift. Dat heeft iets te maken met het feit dat ze door de bar moeten lopen. En dat mag in een Engelse pub ook nooit.

Wanneer je een reservering hebt bij Darwin kan je dus in de snelle rij gaan staan en hoef je geen aparte ticket voor de Sky Garden en het viewing platform te boeken. Echt een dubbele aanrader dus!

Hotels en appartementen in Londen

De meest centrale locatie met de beste prijs is Chancery Quarters vlakbij alle Inn’s of Court en de Royal Courts of Justice. En daarmee tussen de City of London en de City of Westminster in. Een fantastische uitvalsbasis. En bovendien met € 300 per nacht voor een groot appartement voor 4-5 personen relatief goed betaalbaar. Voor Londense begrippen dan…

De tweede ligt wat meer naar het westen en daarmee nog wat dichterbij Covent Garden. En ook vlakbij Trafalgar Square. Dit betreft Thames. En is net boven de € 300 per nacht voor 4 personen.

Een flink stuk duurder met € 500 per nacht, maar vlakbij Buckingham Palace en St James Park is dit appartement.

Net wat meer uit het centrum, maar wel voor € 250 per nacht is Gray’s Inn Road Suites. En dan heb je ook nog eens drie slaapkamers tot je beschikking voor eventueel 6 personen.

Het ligt vlakbij St. Pancras en King’s Cross, dus je bent hier met de metro ook snel overal. Deze heeft de beste ‘value-for-money’, maar je levert ook echt wel wat in op stijl.

Informatie over de City of London

Nog meer informatie over de City of London en Londen zelf, vind je via de handige links hieronder.