Wyck en Céramique: wandelen van oud naar modern Maastricht

Stokstraatkwartier

Vanmiddag ben ik in het Stokstraatkwartier gestart. Waardoor deze wandeling uitstekend aansluit op de wandeling door het oude Maastricht die je via de link kunt vinden.

Je kan dan vanaf de Sint-Servaastbrug Wyck inlopen. Meer informatie over hoe je dit dan precies kan doen, vind je via de link hieronder.

Sint-Servaasbrug

De genoemde brug geeft een mooi uitzicht op de stad. Deze is genoemd naar de heilige die deze stad deels ook heeft groot gemaakt. Meer daarover lees je halverwege mijn andere blog over Maastricht.

Daarin lees je ook meer over deze vermoedelijk oudste brug van Nederland.

Wyck

Aan de overkant van de brug sla ik eerst linksaf op de Oeverwal. Daarmee kom ik in het nog wat minder ontwikkelde deel van Wyck. Met hier en daar wat straatjes die wat vervallen zijn.

Via de Wycker Pastoorstraat loop ik rechtsaf de Rechtstraat in. Dit is meteen een andere wereld. Goed onderhouden huizen uit allerlei tijdsgewrichten. En een aantal horeca-gelegenheden. Leuk om hier te lopen!

Geschiedenis van Wyck in Maastricht

Je zou zeggen dat de naam Wyck afstamt of een verbastering is van wijk. Dat is het echter niet. Waarbij het ook onduidelijk is waar het precies vandaan komt. Het kan of wel handelsnederzetting of gebied tussen water betekenen. Afgeleid van het Romeins of het Keltisch.

In ieder geval was het al in de Romeinse tijd een bruggenhoofd van de nederzetting aan de andere kant van de Maas. Ook in de middeleeuwen was het dat. En werd dit stadsdeel ook flink versterkt. Het was een volledig geïntegreerd deel van de stadsomwalling van Maastricht.

Station

Midden 19e eeuw verrees aan de oostzijde van Wyck het station van Maastricht. Daar was ruimte, doordat de stadsmuur en het bastion konden worden afgebroken. Doordat Maastricht niet langer als vestingstad fungeerde.

Dat deel kreeg daardoor een enorme boast. Dat was grofweg het deel vanaf de Wilhelminasingel tot het station. De genoemde singel volgt grofweg de loop van de oude stadsmuur. Waarbij het bastion uitstak richting het station.

Ook werd er toen een doorbraak gerealiseerd vanaf de Sint-Servaasbrug naar het station. Het Percée genaamd. Bestaande uit de huidige Wycker Brugstraat en de Stationstraat.

De rest van Wyck verpauperde in deze periode. Net als het Stokstraatkwartier aan de overkant van de Maas.

In de jaren 60 van de vorige eeuw werd dat uiteindelijk aangepakt. Door hier ook gemeentelijke diensten te vestigen. En flink wat huizen te slopen. Het Bourgogneplein is daarvan een goed voorbeeld. Meer daarover verderop in deze blog!

De wijk kreeg vanaf 1994 helemaal zijn prestige weer terug, toen hier de wijk Céramique uit de grond werd gestamd. Een prestigieus project vol van moderne architectuur. Waarover later nog meer.

Wycker Brug- en Grachtstraat

Vanuit de Rechtstraat slalom ik door de Wycker Brugstraat de Wycker Grachtstraat in. Allebei gezellige winkelstraten vol met horeca en mooie huizen en gebouwen.

In de Grachtstraat duik ik bijna direct de smalle Kattenstraat in. Om vervolgens weer in de Rechtstraat uit te komen. Die hier ook vol van horeca en winkels is. En opvallend veel galerieën.

Tijdens een later bezoek hebben we daar een paar van bekeken. Leuk om te doen tijdens een wandeling door Wyck en Céramique!

Wyck en Céramique: de Waterpoort

Aan het einde van de Rechtstraat sla ik rechts de Waterpoort in. Dat toepasselijk genoeg ook eindigt bij de gelijknamige poort.

Deze poort gaf eeuwenlang toegang tot de Maas. En de enige manier om vanaf het water door de stadsmuur van Wyck te komen.

Het uitzicht op het oude Maastricht aan de overkant is vanaf hier net een ansichtkaart. Evenals de blik naar het zuiden op de Hoge Brug.

Hoogbrugstraat

Ik loop weer terug naar de hoek van de Rechtstraat en de Hoogbrugstraat.

Die laatste was de belangrijkste verbindingsweg door Wyck in de Middeleeuwen. Omdat het toegang verschafte vanaf de Waterpoort tot één van de twee belangrijkste poorten van Wyck. De Hoogbruggepoort. Ook wel Duitse Poort genoemd. Deze gaf dus uitdrukkelijk ook toegang tot Duitsland vanaf de stad.

Het is nu een gemêleerde straat met huizen uit allerlei eeuwen. Met voornamelijk horeca in de plint. En een enkele galerie.

Bourgogneplein

Vanaf de Hoogbrugstraat loop ik de Wycker Grachtstraat weer in. Nu vanaf de andere kant.

Dat doe ik om in het Bourgogneplein te komen. Eén van die stadsontwikkelingen uit de vorige eeuw die het verpauperde Wyck moest opkalefateren.

Enkele tientallen meters de Wycker Grachtstraat in is een poort naar rechts om op dit plein te komen. Daar ontvouwt zich een gevarieerd geheel van huizen en gebouwen. Niet allemaal even mooi. En toch heeft het sfeer. Zeker door de planten en bloemen die hier en daar staan.

Het doet mij in de verte denken aan de benedenstad van Nijmegen. Die ongeveer in dezelfde tijd is ontstaan.

Hoge Barakken en Plein 1992

Ik sla rechtsaf op het Bourgogneplein om onder nog een poort door weer op de Hoogbrugstraat te komen. Deze steek ik nu schuin over om met een derde poort bij de Hoge Barakken en Plein 1992 te komen.

We zijn nu bij dit bezoek aan Wyck en Céramique aan het begin gekomen van de stadsontwikkeling die deze chique naam draagt.

Dat deel van deze wijk kan ik ontdekken door Avenue Céramique op te lopen. Of door weer terug te lopen naar de Maas dwars over het Plein 1992 heen.

Ik kies voor dat laatste. Dan kom ik namelijk door het Charles Eykpark. Dat de leukste manier is om naar het Bonnefantenmuseum toe te lopen.

Hoge Brug

Eerst heb ik nog mooi uitzicht onder de Hoge Brug door. Op de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek aan de andere kant van de Maas.

Wanneer ik mij vervolgens omdraai staat daar nog een hoektoren (de Maaspunttoren) van de oude Wycker stadsmuur. Deze staat er wat verlaten bij.

Het geeft wel een bijzonder sferische beeld in combinatie met de nieuwe stadsontwikkeling daarachter. Dat is zo kenmerkend aan deze wandeling door Wyck en Céramique!

Hier ligt het Charles Eyckpark met daarachter de Bellefroidlunet.

De stadsontwikkelaars hebben overduidelijk van Céramique een mondaine ontwikkeling willen maken. Wanneer je straten dit soort namen geeft….

Charles Eykpark

Ik loop op mijn gemak door het Charles Eykpark heen. Op deze dag met een nog zomerse temperatuur, ondanks het bewolkte weer, is het heerlijk om hier de tijd te nemen.

Het water rechts van mij. Groen om mij heen. En goed doordachte architectuur links van mij. Een mooie combinatie!

Langzamerhand krijg ik nu zicht op het Bonnefantenmuseum met zijn opmerkelijk toren. Daar loop ik nu recht op aan. En draai er vervolgens links omheen om aan de voorkant te komen.

Bonnefantenmuseum

De toren van het Bonnefantenmuseum steekt flink af tegen de rest van het gebouw.

Het heeft niet echt een functie dan alleen een landmark te zijn. Een icoon aan deze kant van de Maas. Vermoedelijk moet het wel associaties oproepen met de brokken stadsmuur en ook de torens die aan de overkant van de Maas te zien zijn. Zoals de Jeker- en de Pater Vincktoren.

De rest van het museum is veel klassieker van opzet. En doet meer aan een Romeins castellum denken. Of een toegangspoort uit die tijd.

De rode baksteen verankert het gebouw ook stevig in deze omgeving waar dit soort kleuren vaak te zien zijn. Al was het maar om de gelige kleur van het mergel wat meer klasse te geven. Lees daarover ook meer via de link hierboven.

De naam komt overigens van het klooster waar het museum eerst gevestigd was.

Collectie

Het museum heeft een oude kunst collectie en een moderne kunst collectie. Dat laatste bevat gedurfde werken. En er zijn ook regelmatig mooie tentoonstellingen.

Ik breng er een leuk en inspirerend uur door.

In de toren zelf worden meestal grote kunstobjecten tentoongesteld. Die op deze manier volledig tot hun recht kunnen komen.

Céramique

Nu ik weer buiten het Bonnefantenmuseum sta en richting Avenue Céramique loop, is het goed om nog even stil te staan bij deze stadsontwikkeling.

De wijk is grotendeels gebouwd op het voormalige fabrieksterrein van Société Céramique.

Dat werd in de jaren 80 van de vorige eeuw aangeboden voor koop aan de gemeente Maastricht. Die zag er brood in. En zo kwam een plan tot stand onder leiding van de beroemde stedenbouwkundige Jo Coenen. Ook verantwoordelijk voor het Rotterdamse Museumpark en het KNSM-eiland in Amsterdam.

Zijn visie was vanaf het begin om hier hoogwaardige architectuur tot stand te brengen. Het moest een wijk worden met allure. Wat naar mijn mening grotendeels geslaagd is.

Persoonlijk vind ik het Plein 1992 wat zielloos en best leeg. Zonder al teveel onderbreking. De rest van de wijk is mooi. Ook door de toepassing van relatief veel groen.

Hoge Brug: verbinding van Wyck en Céramique met de linker maasoever

Over de centrale as door deze wijk, de Avenue Céramique loop ik weer terug naar Plein 1992. Deze steek ik nu recht over richting de Hoge Brug. De brug die speciaal is aangelegd om beide delen van Maastricht voor voetgangers makkelijk toegankelijk te maken.

De brug geeft ook op alle stadsdelen van het centrum van Maastricht een heel mooi uitzicht. En dat ligt er hier onder de donkere wolken prachtig bij!

Koppeling

Aan de andere kant van de brug loop ik het park De Boompjes op. Via Het Bat en de Vissersmaas ben ik weer terug bij de Sint-Servaasbrug.

Hier kan ik mijn andere wandeling weer oppakken. Die mij via het Dinghuis bij het mooie Stadhuis van Maastricht brengt. En nog enkele mooie bouwkundige hoogpunten. Lees daarover meer in mijn andere blog over Maastricht.

Praktische informatie over Wyck en Céramique

Hieronder vind je op volgorde van de route extra informatie over de verschillende bezienswaardigheden die langs zijn gekomen. Tijdens deze wandeling door Wyck en Céramique.

Eerst vind je hieronder een interactieve kaart met daarop alle bestemmingen, zodat je de route kunt volgen. Dat doe je door het alfabet te volgen.

Zoals hierboven aangegeven is de route te koppelen aan mijn andere wandeling door Maastricht. Dat is dan wel een flinke wandeling van ongeveer 8 kilometer. Bovendien zie je dan wel heel veel op een dag. En heb je weinig tijd voor alle musea en kerken.

Voor alle zekerheid heb ik in de lettering dit in onderstaande kaart wel aangegeven. Dus vanaf de Vissersmaas letter ik door via de Kleine Staat en het Stadhuis, etc. Op die manier kan je dat deel van de wandeling makkelijk oppakken.

De totale lengte van deze route door Wyck en Céramique is ongeveer 4 kilometer. Daar doe je normaal gesproken een uurtje over.

Met een bezoek aan het Bonnefantenmuseum erbij, moet je snel op 2,5 uur rekenen. Wanneer je ondertussen ook gewoon lekker wilt winkelen en hier en daar van de horeca gebruik wilt maken, kan je er met deze route een heel leuk en afwisselend dagprogramma van maken.

Bonnefantenmuseum

Via de link vind je meer informatie over het Bonnefantenmuseum. Je hoeft in principe niet van tevoren te boeken. De museumjaarkaart is geldig. Wanneer je die hebt, hoef je geen ticket te kopen, want de kaart wordt bij de ingang gescand.

Galerieën

In Wyck zitten heel veel galerieën. Je vindt er al bijna 10 in het zuidelijke deel van de Rechtstraat. En wanneer je nog wat verder de Hoogbrugstraat inloopt, vind je er nog een paar. Leuk om hier en daar naar binnen te lopen, wanneer je deze wandeling doet!

Openbaar vervoer en parkeren rondom het centrum

Het station van Maastricht ligt net buiten Wyck. Vanaf het station loop je dus makkelijk Wyck in.

Maastricht is op zich goed bereikbaar voor auto’s. Rondom het centrum liggen een aantal grote parkeergarages. Voor de route van deze blog is parkeren onder de Maasboulevard langs de Maas het beste. En dan met name degene die aan de noordkant van het centrum vlak voor de Wilhelminabrug ligt. De tweede ligt wat verder weg onder De Boompjes.

Aan de noordkant van Wyck ligt onder het Griendpark ook een parkeergarage.

Winkelen in Maastricht

Maastricht is een shop-stad bij uitstek. En Wyck draagt daar zeker aan bij. Hier vind je leuke winkeltjes langs de genoemde Rechtstraat (zuidelijke deel van de Brugstraat) en aan de Wycker Brugstraat.

Aan de overkant kan je volop winkelen in het Stokstraatkwartier, bij de Bijenkorf, de Maastrichter Brugstraat, Kleine en Grote Staat, Muntstraat en Entre-Deux.

Wanneer je dus gezinsleden hebt die graag willen winkelen en ook wat leuks van de stad willen zien, is mijn route ook echt ideaal. Dan combineer je het beste van twee werelden. Eerst wat cultuur, dan winkelen, dan nog wat cultuur met het museum en daarna aan de overkant eventueel doorwinkelen.

Uit eten in Wyck en Céramique

Voordat je uit eten gaat, kan het leuk zijn om wat te borrelen. Dat kan op een hele leuke manier bij Mr. Smith aan de Rechtstraat. Dit is een cocktailbar waar je zelf cocktails leert maken. Dat kan alleen op reservering. Waardoor dit een exclusief karakter geeft. De bar zelf zit in een kelder. Heel leuk om te doen, wanneer je met een wat groter gezelschap bent.

Vlakbij het station is Restoclub Normandy een eigentijdse en erg goede dinerervaring. Verrassende en moderne gerechten. Met de nadruk op eerlijke seizoensgerechten.

Wat dichterbij de Maas aan de Rechtstraat is Ristorante Mediterraneo een erg goede Italiaan.

Uit eten in Maastricht op de linkeroever

In mijn andere blog over Maastricht geef ik nog meer tips voor goede restaurants in Maastricht.  Ik noem hier degene die nog vlakbij het einde van de route liggen.

Op het Onze-Lieve-Vrouweplein zit het erg leuke Van Buuren. Een erg goed café en restaurant met ook veel goede bieren op de kaart. We hebben hier een keer met een grote groep heerlijk en vooral ook gezellig gegeten. En dat komt zeker door de top-bediening!

Ook aan datzelfde begin van Op de Thermen ligt Vino & Friends. In de basis is dit een wijnbar waar ze heel goed eten serveren.

Op dezelfde Thermen ligt Petit Café Mondriaan. Erg leuk voor de borrel en voor koffie en thee. En je kunt er zeker ook wat eten. Je kunt hier heel leuk buiten onder de bomen van de Thermen zitten.

Op de hoek van de Vissersmaas en het Bat ligt Brandson. Hier hebben we heerlijk gegeten. Alleen was het er in de winter erg koud. Dat schijnt een bekend probleem te zijn. Vermijd het dus op koude dagen, maar daar buiten eet je hier erg lekker!

Overnachten in Maastricht

Ik heb zelf heerlijk overnacht in Cousins. Een modern en wat extravagant boutique hotel ten noorden van het Vrijthof. De kamers zijn groot en luxe. En het ontbijt was erg goed. En het wordt gerund door twee neven die echt passie hebben voor gastvrijheid. Dat luxe heeft natuurlijk wel een prijs…

Wat goedkoper ben je uit in de Social Hub. Waar ze ook leuke kamers hebben. Je kunt hier ook een suite huren, waardoor je ook wat meer ruimte hebt. Voor een citytrip altijd wel fijn. Het hotel ligt aan de noordkant van het centrum. Niet ver er vanaf, maar wel er buiten.

Vlakbij het Vrijthof ligt ook Urban Residences. Daar kan je een appartement huren, voor wanneer je wat meer ruimte wilt. Je kunt hier met 4-5 personen terecht.

Bij de Vissersmaas ligt ook een mooi Boutique hotel: Darq. Ook mooi vormgegeven kamers. Met veel referenties aan chocolade. Altijd leuk!

Informatie over Wyck en Céramique in Maastricht

Wil je nog meer informatie over Wyck en Céramique? En over Maastricht? Klik dan op één van de links hieronder.