De mooiste wandelingen in Twente
Vakantie in Nederland, Vakantie in Salland en Twente
Er zijn van die delen van Nederland die zich niet meteen aan je opdringen. Die niet roepen of pronken. En die je pas leert kennen als je de tijd neemt. Twente is zo’n streek. Het is een land van stilte, van zachte heuvels, van beekjes die zich door het zand hebben gewerkt. Een landschap dat niet veel verandert. En dat is juist wat het mooi maakt. Een landschap ook dat nog echt ademt. Omdat er ruimte is, vergezichten, en een gevoel van rust dat je maar op weinig plekken nog vindt. Twente is geen streek van uitersten. Het is een land van zachte overgangen. Van heuvel naar beek, van bos naar heide, van zomer naar winter. En juist daarin schuilt zijn schoonheid. Wie hier wandelt, merkt dat het niet gaat om de hoogte van de bergen of de diepte van de dalen, maar om het ritme van het land zelf. Om de rust die onder de voeten ligt, in zand, gras en tijd. Daarom neem ik je in deze blog mee langs de mooiste wandelingen in Twente!
De mooiste wandelingen in Twente: van de winter naar de zomer
In deze blog bewegen we ons door Twente en ook door de seizoenen heen.
In de winter wandelen we met mijn hele familie door het Lutterzand. Waar de Dinkel zich diep door het zand heeft gesneden. De lucht is koud, de bomen kaal, maar het landschap is mooier dan ooit in zijn eenvoud.
In de zomer wandelen we over de Holterberg. Waar de heide paars kleurt en de lucht zindert van het licht. Daarna rijden we verder. Naar de Besthmenerberg bij Ommen. Waar een korte klim naar de uitkijktoren beloond wordt met weidse vergezichten over bos en heide.
In de nazomer zoek ik zelf de rust bij Vasse, waar de Mosbeek door glooiende dalen slingert. En later, als het weer omslaat, bezoek ik Landgoed Twickel bij Delden. Een plek van tuinen, lanen en oude bomen, waar geschiedenis en natuur elkaar vinden.
Naar Praktische informatie over de wandelingen
Wandelen bij het Lutterzand: winterrust langs de malende rivier
In het weekend voor Kerst trekken we er met de familie op uit. Zoals elk jaar zoeken we ergens in Nederland de stilte op, samen, nog even voordat de drukte van de feestdagen losbarst.
Dit keer is het Twente. We overnachten in de buurt van De Lutte. De lucht is koud en helder, de grond hardbevroren. Een fijne, stille kou die uitnodigt om te wandelen.
De mooiste wandelingen in Twente: Stuifzandroute
We parkeren bij Paviljoen ’t Lutterzand. Een grote hoeve waar binnen de damp opstijgt van warme chocolademelk.
Buiten is het mistig. De bomen staan kaal, hun takken tekenen zich scherp af tegen de grijze lucht. We kiezen de oranje Stuifzandroute van Staatsbosbeheer. Een korte wandeling van ongeveer 4 kilometer. Vol variatie.
Langs de Dinkel
De route begint direct bij het paviljoen. Paadjes slingeren tussen dennen en open zandvlaktes. De grond is rul, en de geur van vochtig bos hangt in de lucht. Af en toe duikt de Dinkel op. Eerst als een glimp tussen bomen. Dan plotseling als een brede, glinsterende bocht.
De Dinkel heeft het stuifzand hier uitgesneden. Net zoals de Geul dat deed in het mergellandschap van Zuid-Limburg. In de blog waarna ik hiervoor link, schreef ik over de Geul:
“De rivier zoekt hier zijn weg door het zachte gesteente, snijdt bochten uit in de helling en tekent zo langzaam het landschap waar wij vandaag doorheen lopen.”
En dat is precies wat hier gebeurt. De Dinkel werkt al eeuwen aan hetzelfde kunstwerk: het zand langzaam afgraven, meenemen, verleggen, opnieuw beginnen.
Het ontstaan van dit landschap
Het Lutterzand ligt op de stuwwal van Ootmarsum, die tijdens de voorlaatste ijstijd (het Saalien) door het oprukkende landijs is ontstaan. Het ijs schoof zand, grind en leem op tot heuvels, waarna smeltwater beekdalen vormde.
De Dinkel kreeg vervolgens vrij spel en sneed zich in de ondergrond uit, waardoor de steile wanden en zandverstuivingen ontstonden die we vandaag zien.
Onder onze voeten liggen de lagen van de laatste 15.000 jaar. Zichtbaar, voelbaar bijna. Een geologisch verhaal dat je tijdens het lopen stap voor stap herbeleeft.
De route en de beleving
De Stuifzandroute is kort en geen moment saai. Smalle paden, houten bruggetjes, dennen, open zand en af en toe dat zicht op het water. Waarna het pad weer het bos induikt.
De mist maakt alles zachter, stiller. Toch is het niet alleen leegte. We horen vogels, het kabbelen van De Dinkel en ergens in de verte het gelach van kinderen.
Langs de oever staan bomen die zich maar ternauwernood vasthouden aan de wand. Hun wortels hangen als vingers in de lucht, alsof ze elk moment kunnen loslaten. Het is stil, alleen het zachte ruisen van water en het kraken van takken onder onze schoenen.
Aan het einde van de wandeling trekken we onze jassen dichter om ons heen. De mist blijft hangen, de Dinkel glijdt traag voorbij. Een landschap van zand, kou en tijd. En terwijl we teruglopen naar het paviljoen, denk ik: dit is zeker één van de mooiste wandelingen in Twente!
De Holterberg: wandelen over een oude rug van zand en tijd
In de zomer maken we een roadtrip naar Terschelling. Zo staan we op een ochtend aan de voet van de Holterberg. Aan de kant van Holten. Voor we gaan wandelen, schuiven we aan bij ’t Losse Hoes, een fijne plek met uitzicht op het groen.
De sfeer is ontspannen, de bediening vriendelijk en zonder haast. De wrap met pulled chicken is een aanrader. Zacht, goed gevuld, precies wat je wilt als lunch voor een zomerdag.
Na de lunch rijden we langzaam de berg op. De weg slingert omhoog tussen de bomen door, dan weer open, dan weer dicht. Hier en daar is een doorkijk over de heide. In augustus ligt die als een paarse deken over de heuvels.
De uitzichten zijn weids en kalm, minder spectaculair dan de bochtige wegen over de Posbank. Wel met een eenvoud die rust geeft.
Een rug uit de ijstijd
De Holterberg is geen gewone heuvel. Het is een oude stuwwal. Net als die bij Ootmarsum ontstaan zo’n 150.000 jaar geleden. In de voorlaatste ijstijd. Het ijs schoof toen langzaam naar het zuiden en duwde zand en grind voor zich uit.
Toen het ijs smolt, bleef er een langgerekte rug achter. Een golf van aarde, versteend in de tijd. Nu rijden en wandelen we eroverheen. Zonder het echt te merken.
Alleen de glooiingen, het uitzicht, de manier waarop de weg ineens daalt of stijgt, herinneren eraan dat dit ooit een beweging was.
Buitencentrum van Staatsbosbeheer
Aan de andere kant, richting Nijverdal, parkeren we bij het Buitencentrum van Staatsbosbeheer. Hier kan je eventueel ook wat eten.
En het aardige: het gebouw huisvest ook de sterrenwacht. Helaas was die gesloten toen wij er waren. Ik stel me voor hoe het moet zijn om hier op een heldere avond naar de hemel te kijken, boven de donkere heuvelrug.
Vanuit het Buitencentrum vertrekken verschillende wandelingen. Sommige kort en familievriendelijk. Andere lang genoeg om een halve dag te dwalen.
Wij kiezen een route die langzaam klimt, door bos en open veld, tot de horizon wijder wordt en het landschap zich opent. En paars wordt. De Rietslenkwandeling via de oranje route.
De heide bloeit volop. Een bij zoemt voorbij. In de verte glinstert de zon op een object.
De mooiste wandelingen in Twente: naar de Besthmenerberg
Na onze wandeling rijden we via Hellendoorn verder naar het noorden. De N347 slingert tussen de bossen door en wordt naarmate we Ommen naderen steeds mooier. Breder eerst, dan smaller, en met elke kilometer iets meer landschap.
Vlak voor Ommen steken we de Regge over en slaan daarna rechtsaf, de Hammerweg op richting het oosten. Hier parkeren we bij Steile Oever, een kleine parkeerplaats tussen de bomen. Voor een korte wandeling naar het uitzichtspunt Besthmenerberg.
Archemerberg
Het is maar een kwartiertje lopen tot aan de uitkijktoren en het pad is verrassend mooi. Zand, dennen, de geur van hars in de warme lucht. Vanaf de toren hebben we een weids uitzicht over de omgeving en zien we in de verte de kale Archemerberg liggen.
In dit deel van Twente zijn de bergen stoer en uitgesproken. Dat wordt anders wanneer we verder naar het oosten gaan. Twente gaat zich steeds subtieler gedragen. De heuvels worden kleiner, het reliëf verfijnder.
Het is een van de mooiste overgangen van heel Overijssel: van de ruigere Sallandse Heuvelrug naar het intieme coulisselandschap van Oost-Twente.
Wandelen bij Vasse in het Dal van de Mosbeek
In dat landschap kom ik nu weer terecht. Na een zomervakantie in Bretagne wil ik nog even niet aan het werk. Ik wil nog een paar dagen rust en ruimte, voordat de drukte weer begint.
Daarvoor rijd ik naar Vasse, in dat noordoosten van Twente. Een klein dorp, omringd door heuvels en beekdalen. Hier verblijf ik bij Tante Sien. Een heerlijk restaurant met grote, lichte appartementen erboven.
De sfeer is ontspannen en gemoedelijk, precies wat je hoopt te vinden als je even op adem wilt komen.
’s Ochtends krijg ik een royaal ontbijt geserveerd, met verse broodjes, fruit en goede koffie. Het voelt als een plek waar de tijd geen haast heeft. En dat is fijn.
Richting de Tutenberg
In de middag, als de warmte van de afgelopen dagen langzaam uit de lucht is, trek ik mijn wandelschoenen aan. Het is nog steeds zomers, maar net koel genoeg om te lopen. De lucht is helder en boven de akkers hangt dat zachte licht dat Twente zo eigen maakt.
De wandeling die ik maak heet ‘Rondje Vasse’. Een route van zeven kilometer, uitgezet door Landschap Overijssel. Ik vertrek vanaf Tante Sien, steek de weg over en sla even verderop linksaf. Het bos in.
Al snel loop ik door een tunnel van allerlei soorten loofbomen. Bij knooppunt D79 sla ik rechtsaf. En sta dan al snel aan de voet van de Tutenberg.
Ik moet hier rechtdoor. Onder de heuvel langs. Via een camping kom ik op de deels verharde Oosterveldsweg terecht. Hier is het pad wat minder interessant. Het uitzicht over het coulisselandschap is wel mooi!
Braamberg
Nadat ik twee keer linksaf ben geslagen loop ik even verderop parallel aan de Braambergweg. En loop ik het bos ook weer in. Ook nu weer met een leuk door bomen omzoomd pad.
Zo kom ik verderop bovenop de Braamberg. Vanaf hier is er mooi uitzicht alle kanten op. Het landschap golft hier van de ene oude stuwwal naar de andere. Van de Holterberg tot die stuwwal bij Ootmarsum.
Op de kruising met de Hooidijk is het uitzicht gewoon adembenemend. Het uitzicht daalt hier mooi af richting Vasse. Met 100 tinten groen. Zie daarvoor de foto bovenaan deze blog.
Met dit soort vergezichten is dit absoluut één van de mooiste wandelingen in Twente.
Ontstaan van dit landschap
Ook dit landschap ligt dus op en tegenaan zo’n oude stuwwal. De ondergrond bestaat uit keileem en dekzand. En daar waar zichtbare reliëfverschillen zijn, ontstaan bronnen en beken zoals de Mosbeek die opborrelen uit het kwelwater.
Dat zorgt voor het karakteristieke beeld: glooiende heuvels, beekdalen, houtwallen en essen. Een landschap waarin de tijd zachtjes doorloopt, zonder dat alles constant verandert.
De Mosbeek
Ik loop verder door. Rechts van mij prachtige tuinen bij een boerderij. Vol met veldbloemen. Daarna kom ik uit op de Oosteriksweg. Daar sla ik rechtsaf. Weer een stukje de verharde weg af. Langzamerhand nader ik het beekdal.
Die kondigt zich aan in de vorm van de Watermolen Frans. Een molen uit de 16e eeuw. Oud erfgoed dus.
Molens waren eeuwen geleden de motor van de nijverheid. Met molens, aangedreven door beken en rivieren, kon je makkelijker produceren. In dit geval papier. Later werd het een korenmolen.
De molen wordt aangedreven door de Mosbeek. Die hier in de lage delen door het landschap slingert. Het water is hier kalkrijk. Door die samenstelling uit onder andere keileem. Wat zorgt voor een bijzondere vegetatie.
Ik ga na rondom de molen te hebben gelopen verder op de rode route. Omhoog via een smal pad. Hier en daar hoor ik alleen het zachte kabbelen van water en het geritsel van bladeren.
De mooiste wandelingen in Twente: Watermolen Bels
Met een draai naar rechts kom ik in de buurt van de Watermolen Bels. De molen stamt uit 1725 en begon eveneens ooit als papiermolen.
Het is een plek die verrast. Ik wandel het pad af door het bos, hoor de beek dichterbij komen, zie de molen in de zon verschijnen. En dan: een open plek terrasje, mensen lachen, kinderen roepen. Een gezellige drukte midden in de natuur.
Het voelt als een oase die zich onverwacht opent. Terwijl ik ga zitten, bestel ik koffie en luister ik naar de gesprekken.
Laatste kilometer
Daarna wandel ik verder. Eerst langs het bezoekerscentrum voor het dal van de Mosbeek. Dat vlakbij Watermolen Bels zit. Vervolgens weer verder over zandpaden en langs varens die in het lage licht oplichten.
Aan het einde van de wandeling openbaart zich opnieuw het dal, weid en stil. De Mosbeek slingert door het gras, de heuvels golven in het licht van de namiddag.
Het is Twente op z’n mooist: zacht glooiend, tijdloos en zonder opsmuk. Een landschap dat je niet overdondert en langzaam onder je huid kruipt.
Landgoed Twickel: Engelse grandeur onder grijze luchten
De dag na mijn wandeling bij Vasse rijd ik terug naar huis via Delden. Het weer is totaal omgeslagen. Waar de middag in Vasse nog broeierig warm was, hangen vandaag diepgrijze wolken boven Twente.
Het dreigt elk moment te gaan regenen. Een sombere dag, maar een perfecte om het kleurrijke Landgoed Twickel te verkennen.
Over Twickel
Landgoed Twickel is een van de grootste en oudste landgoederen van Nederland. Met een geschiedenis die teruggaat tot de 14e eeuw.
Het kasteel, in oorsprong een middeleeuwse woontoren, groeide in de eeuwen daarna uit tot een statig landhuis met vleugels in renaissancestijl en latere, barokke en neoclassicistische toevoegingen.
De huidige vorm is grotendeels te danken aan verbouwingen in de 16e en 17e eeuw, met een symmetrische gevel, torens en trapgevels in baksteen en zandsteen.
Engels
Het landgoed zelf is indrukwekkend: meer dan vierduizend hectare met bossen, lanen, boerderijen, akkers en tuinen.
Wat mij vooral treft, is de Engelse invloed. De manier waarop hier met zichtlijnen, vijvers en bruggetjes wordt gewerkt doet sterk denken aan de tuinen van de National Trust.
Niet zo overweldigend als Bodnant Garden, maar wel van een kwaliteit die gerust mag wedijveren met Lyme Park in het Peak District.
Rozentuin
Ik parkeer bij het bezoekerscentrum. Daar koop ik een kaartje voor de tuinen. Terecht dat hiervoor moet worden betaald: het onderhoud, de rust, de schoonheid. Het verdient het om even bij te dragen.
Vanuit hier wandel ik het landgoed op, richting de Rozentuin. Ondanks het late seizoen staan veel bloemen nog verrassend goed in bloei. Hoewel de rozen wat minder opvallend zijn.
Wildbaan en Watertoren
Vanaf de Rozentuin loop ik over de Wildbaan richting de Watertoren.
Links van mij ligt de hertenweide, waar ik vandaag helaas geen herten kan ontdekken. Misschien houden ze zich schuil in het hoge gras. De lucht is loodgrijs, en af en toe dwarrelen er druppels.
Toch is het aangenaam wandelen. De lanen zijn breed, de bomen oud en indrukwekkend. Eiken en beuken met stammen als pilaren, bedekt met mos en tijd.
Bergje
Vlak voor de Watertoren zie ik het Bergje liggen, een kunstmatige heuvel met bovenop een soort Griekse tempel.
De Engelsen zouden dit een folly noemen: een gebouw zonder functie, puur voor de sier. En dat is het ook: een charmante, enigszins melancholische blikvanger tussen de bomen.
Eerst loop ik erlangs, verder over het pad langs de Watertoren, waar het park zich opent met vergezichten over het groen. Daarna keer ik terug, langs de Spiegelvijver, waar de achterkant van het kasteel beter zichtbaar wordt. En beklim ik vervolgens het Bergje.
Het zicht is bijzonder: de vijver weerspiegelt de donkere lucht, het kasteel steekt af tegen de wolken. Zelfs het gras lijkt dieper groen nu de regen dichterbij komt.
Van Gesselbrug en Vissersbrug
Vanaf de Spiegelvijver wandel ik via de Van Gesselbrug in een boog naar de Vissersbrug.
Op dit stuk voel je echt de landschapsstijl van deze tuin. Het houdt het midden tussen een tuin en een park. Met mooie, slingerende elementen, die het geheel veel afwisseling geven.
Wow! Al deze afwisseling maakt dat het wandelen over dit landgoed echt één van de mooiste wandelingen in Twente is.
Formele tuin
Vanaf hier wordt met elke stap de tuin formeler en preciezer.
Links ligt de Oranjerie. Een sierlijk gebouw in neoklassieke stijl, met witte pilaren en grote ramen. Rechts het kasteel zelf, dat met zijn torens, steen en symmetrie voor Nederlandse begrippen uitzonderlijk elegant is.
Karakter
Ik sta even stil. Er is zoveel te zien dat ik bijna niet weet waar te kijken. De bloemenperken lopen in elkaar over en om de honderd meter lijkt de tuin van karakter te veranderen.
Rotstuin
Dan loop ik door richting de Rotstuin, een meer informeel deel van het park. Hier is het minder aangeharkt, losser, natuurlijker. Bijna Engels in zijn georganiseerde chaos.
Hier blijf ik een hele tijd ronddwalen. Er is hier zoveel te zien!
Totdat de regen zacht begint te vallen. En de geur van aarde en vochtige varens gaat overheersen.
Oranjerie
Ik sluit dit deel van de wandeling af met koffie en gebak in de Oranjerie. Binnen is het warm, buiten kleurt alles grijs.
Vanuit het raam kijk ik uit op de formele tuin, waar de eerste druppels rimpels trekken in de vijvers.
Het kasteel
Na de pauze loop ik terug richting het bezoekerscentrum. En kijk ik nog even rond in de leuke winkel. Ook dit doet mij denken aan de National Trust-winkeltjes bij de mooie landgoederen in Engeland.
Eenmaal weer buiten, sla ik rechtsaf. De Twickelerlaan in richting het kasteel. Daar is vandaag een bruiloft gaande. En bovendien kan je het kasteel alleen bezoeken met een rondleiding. Dat lijkt mij zeker wel de moeite waard. Voor een andere keer!
Aan de voorkant zijn de renaissance- en neoklassieke-elementen van de gevel goed te zien.
Richting Kreeftengat
Ik steek tegenover het kasteel het Bornsevoetpad in. Een smal pad dat over de Twickelervaart voert. De regen valt nu gestaag, maar het stoort me niet.
Het pad meandert door het bos, smal en kronkelig. Tot ik uitkom bij het Kreeftengat. Een verbreed stuk van de Oelerbeek.
Rijk
Hier is het stil. Alleen het tikken van druppels in het water. De oevers zijn rijk begroeid met varens, riet en jonge bomen. Ik blijf even staan, kijk rond en zie geen mens. Alleen de natuur, het water, de regen en af en toe een vogel die zich laat horen.
Wanneer ik uiteindelijk weer bij de auto kom, ben ik doordrenkt, maar tevreden. Landgoed Twickel blijkt een openbaring. Een plek van historie, stilte en schoonheid. Dat zelfs op een grijze dag zijn grandeur niet verliest.
Hier kom ik zeker terug. Met mijn vrouw, in het voorjaar, wanneer alles weer tot leven komt. En een nieuw seizoen zich aandient in Twente.
Praktische informatie over de mooiste wandelingen in Twente
Hieronder vind je in volgorde van deze blog de bestemmingen uit deze blog op de interactieve kaart. Met daarin de belangrijkste punten uit de wandelingen ook benoemt. Wanneer je op de letters klikt, vind je de betreffende omschrijving van de locatie.
Onder de interactieve kaart vind je nog meer informatie over de wandelingen en daar omheen. Daar vind je ook de links naar meer informatie over de wandelingen.
De mooiste wandelingen in Twente: De Lutte en het Lutterzand
Informatie over de Stuifzandroute vind je via de link. Het startpunt is dus bij de parkeerplaats van Paviljoen ’t Lutterzand. Dat is letter A op bovenstaande interactieve kaart.
Volg voor de route de oranje paaltjes. De lengte is een kleine 4 kilometer. Dus iets minder dan een uur lopen.
Wij zaten dit weekend in hotel De Wilmersberg (zie daarvoor onder Hotels in Twente meer). En op dit landgoed en vanaf dit landgoed kan je ook mooi wandelen.
Een klein rondje van 45 minuten door het park heen. Of een langere route van ongeveer 10 kilometer over De Tankenberg en Wilmersberg.
Wandelen op de Holterberg
Meer informatie over de Holterberg en de wandelroutes daar, vind je via deze link naar het Buitencentrum van Staatsbosbeheer. Zoals geschreven is hier best veel te doen. Zeker ook voor kleine kinderen. Er is een Kabouterpad, een speelbos en de Sterrenwacht..
Meer informatie over de Rietslenkwandeling die ik noem in deze blog, vind je via de link.
Besthmenerberg
Wanneer je wat meer tijd hebt dan wij, kan je op de Besthmenerberg ook de blauwe wandelroute volgen. Die loopt in een ruime lus en komt uiteindelijk ook bij de toren uit.
Maar wie gewoon even wil kijken en weer verder wil, kan het pad naast de kaartborden nemen, en bij het diagonale zijpad linksaf slaan. Dat pad volg je tot aan de toren. Eenvoudig en mooi.
Van de Besthmenerberg naar de Vecht
Na ons korte uitstapje op de Besthmenerberg, zijn we doorgereden naar Geerze en Diffelen. Dat was een prachtige route om te rijden. Hieronder een korte beschrijving van deze route.
We rijden richting Ommen. En net voor de Vecht slaan we de Zeesserweg in, die overgaat in de Beerzerweg. Een weg die steeds stiller en mooier wordt.
Beerze lijkt bijna een modeldorp. Alles ligt er keurig bij: rietgedekte boerderijen, houtwallen, een kerktorentje in de verte. Alsof de tijd hier 150 jaar heeft stilgestaan.
We rijden verder, steken de N36 over en slaan vervolgens af richting Diffelen. De weg wordt smaller, de bomen dichter. Via de Rheezerweg bereiken we uiteindelijk onze natuurcamping De Klashorst. Daarover onder Campings in Twente meer.
De mooiste wandelingen in Twente: Rondje Vasse
De route die ik heb gewandeld is van Landschap Overijssel. Je vindt de wandeling via de link.
Landgoed Twickel
Via de link vind je alles over Landgoed Twickel. Onder Bezoek vind je ook meer informatie over de kasteelrondleidingen. Dat is alleen in de zomer. En ook maar op 20 dagen. Dat moet je dus even goed uitzoeken!
Er is hier ook nog veel meer te doen. Zo ligt er een groot wandelpad om het landgoed heen. Met ook een vlonderpad. Verder is er nog een moestuin. Die ook zeker het bekijken waard is.
De wandeling die ik heb uitgestippeld is wat anders dan de wandeling die je bij de entree aangeboden krijgt. Ik vond het leuk om eerst de landschapstuin te bekijken, voor ik naar de formele tuin ging. Dat vind ik zelf een mooiere volgorde.
Uit eten bij het Lutterzand
De Wilmersberg is een heel goed restaurant in deze omgeving. Ik verwijs je daarvoor naar de link onder Hotels in Twente.
Uit eten op de Holterberg
Aan de voet van de Holterberg aan de kant van Holten is ’t Losse Hoes een fijne plek om te lunchen.
Uit eten in Vasse
Bij Tante Sien kan je heel goed eten… en overnachten. Ik verwijs je voor meer informatie naar Hotels in Twente.
Ook bij Watermolen Bels kan je fijn lunchen, borrelen en dineren.
Landgoed Twickel
Vanzelfsprekend kan je hier heerlijk lunchen in de Oranjerie!
Hotels in Twente
Vanzelfsprekend wil ik Tante Sien aanraden. Vanaf hier kan je binnen een uur ook op alle bestemmingen zijn die ik hier in mijn blog heb genoemd. Of vanzelfsprekend op de heen- of terugweg deze bestemmingen meenemen.
De kamers zijn allemaal appartementen. Met allemaal een eigen stijl. Waarbij overall de sfeer gezellig-modern is.
Wat meer naar het zuiden en ook een stuk luxer en duurder is De Wilmersberg. Een andere, meer landschappelijke stijl en chiquer. Allebei leuk!
Campings in Twente
Aan de noordrand van Twente is De Klashorst een erg mooie en gezellige natuurcamping.
Informatie over Twente
Meer informatie over Twente vind je hieronder via de Handige Links.
Handige links
Hier vind je meer informatie over Twente:
Via Landschap Overijssel vind je ook veel nuttige informatie over Twente:
Reacties